Tuesday, September 23, 2008

Шоронгийн нулимс

... Телевиз байхгүй ээ. Манай өрөөнд нэг радио байсан. Түүгээр Олимп сонсоод Монгол хүн алт авахаар нь ханаа нүдээд, уйлалдаад бөөн баяр л боллоо. Бидний тухай радиогоор ярьдаггүй юм. Ийм баяртай юм болж байхад бид суллагдаж л таараа гээд тэврэлдээд уйлдаг байлаа шүү дээ...
... Гэрийнхнийгээ бас биднийг таних ч үгүй хүмүүс тэмцэж байгааг сонсох бүрт нулимсаа барьж чаддаггүй байлаа. Ер нь шоронд байгаа хүн нулимсаа барьж чаддаггүй болдог юм билээ.
... Сүүлдээ ч хоол унданд нь дассан. Харин ганцаардалд дасахгүй юм билээ. Залуу хүмүүс нь шөнө хар дарж орилоод, өдөрт нь гэрийнхнийгээ, үр хүүхдээ ярьж уйлалдаад. Гурван хүүхдээ бодохоор л нүдэнд харагдаад уйлдаг байлаа...
Юутай ч хүүхдүүдтэйгээ уулзлаа. Шоронд тааз ширтээд уйлаад хэвтэж байсан үе хэсэг зуур ч болов ард хоцорсон. Үнэн гэдэг хүчтэй хойно дахиад тэр газар орохгүй байх...
7 сарын 1-ны үймээний үеэр хомроглон баривчлагдаад, шоронд 76 хоноод эрүүл мэндийн шалтгаанаар батлан даалтад гарсан С. Батбаатарын яриа. "Зургаа авах гэж Сүхбаатарын талбай ороод 20 жил ял эдлэх бололтой" Өдрийн Сонин, 9 сарын 23

2 Сэтгэгдэл:

serdaram October 2, 2008 at 1:38 AM  

Bid yamar niigemd amidraad yag yuu hiigeed bainaa. Haaya ene shorond baigaagaas ilyy iheer buhimdaj, erh choloogoo hasuulsan yum shig medremj toroh yum. Tegeheer MGL ulsad erh choloonii medremj neg l utgatai bolood baigaamuu?
Bad yamar sonin tsag ye-iin tyyhiin gerch boloh gej baigaam be?

D.Sainbayar October 11, 2008 at 9:34 PM  

aimaar yum. durtaigaa shorond hiij chadaj baigaa ni bur aimaar...

Сэтгэгдэл бичих

Зэсийн Ханш

  © Blogger template 'Amarjargal' by Mongoltolbo.com 2009

Back to Дээш