Жорлон гэснээс – 1

Дээр нэг жорлонгийн тухай үргэлжлүүлж ярих гэж байснаа умартсан байна. Хүмүүс жорлонд л хамгийн сайхан таатай цаг мөчүүдийг өнгөрөөдөг мөртөө энэ талаар ярихдаа дүлэгнүүр. Би бол харин жорлонгийн тухай ярихдаа тун дэлдэгнүүр. Нэгдүгээрт манайд олон нийтийн жорлонгийн соёл гэдэг бас нэгэн нэвтрүүлэхгүй бол хоцорчихгээд байгаа том орон зай байдаг. Өдөр 5 цагийн үед Газрын Тосны ХЭГ-ын түүгээр алхаж байтал хар пальтотой Баагий шал тоохгүй зам дээр шахуу сариад зогсож байгаа юм даа. Шээс нь хүрлээ хүрлээ гэхэд арай ч дээ бас. Түүний шээс шингэсэн агаараар бид амьсгалж л таарна даа, хажуугаар нь гарахдаа. Зам дагуу бяцхан горхи лугаа адил урсан тогтсон мөснүүд бол хүний биеэс гадагшилсэн илүүдэл шингэн. Түүн дээгүүр нь бид тэшинэ, тэнцвэрээ алдана, тээглэж хальтирна. Тэгээд уландаа тэр болгоныг нааж өгөөд эмнэлэг, цэцэрлэг, сургууль, гэр орондоо орно.

Манайд энэхүү нийтийн жорлонгийн нэгдсэн систем үнэн хэрэгтэй. Үүнийг нь хараад өрөвдсөн Солонгосууд Сөүлийн гудамжинд нийтийн юм гэж нэг иймэрхүү юм байдаг гэдгийг харуулан ганц хоёр юм тээр холоос тээвэрлэн авчирсан боловч одоо бол тас цоожтой. Тэгээд л яахав, байшингийн орц, булан тохой гээд аль л тааралдсан газраа сарих нь зарим хүнд Монгол газартаа эдэлж байгаа дээдийн дээд эрх чөлөө юм гэнээ.